Porady dla turystów

Oceń tę pracę

Grecja leży we wschodnioeuropejskiej strefie czasowej, czas jest wiec przesunięty
o godzinę do przodu w stosunku do Polski (np. gdy w Polsce jest 7.00, w Grecji jest juz 8.00). Czas letni rozpoczyna się tutaj o 4.00 rano w ostatnia niedziele marca, kiedy zegarki przesuwa się o godzinę do przodu, a kończy o 4.00 rano w ostatnia niedziele września. Cala operacja nie jest szczególnie nagłaśniana w mass mediach, w związku z czym każdego roku wielu obcokrajowców spóźnia się na pociągi, promy i samoloty. Aktualny czas podaje po grecku zegarynka.

Większość instytucji rządowych jest czynna od 8.00 do 14.00, niemniej jednak trzeba być wyjątkowym optymista, żeby przyjść po 13.00 i oczekiwać załatwienia czegokolwiek
w tym samym dniu. Firmy prywatne średniej i dużej wielkości oraz punkty usługowe zazwyczaj pracują w godzinach 9.00-18.00. Przerwy w ciągu dnia urządzają sobie na ogól firmy i przedsiębiorstwa zajmujące się handlem.

W najgorętszej porze roku sklepy czynne sa teoretycznie w poniedziałki, środy
i soboty w godzinach 9.00-14.30 oraz we wtorki, czwartki i piątki w godzinach 8.30-14.00
i 18.00-21.00. W chłodniejszych miesiącach przerwa w ciągu dnia rozpoczyna się nieco później, a kończy o 30-60 min wcześniej. W Atenach wiele firm zaczęło ostatnio pracować zima bez przerw ( synéchies óres ), ale nie wszyscy stosują się do tej zasady. Istnieje jednak tak wiele wyjątków od tych reguł, ze jedynie od poniedziałku do piątku miedzy 9.30 a 13.00 można cokolwiek załatwić.

Aparaty telefoniczne tylko na karty magnetyczne usytuowane są na ogół na rogach najruchliwszych ulic. Karty maja 100, 500 lub 1000 jednostek i można je kupić
w kioskach, biurach OTE i u właścicieli kiosków z prasą. Planując niedługi pobyt, nie warto zaopatrywać się w dość drogie karty (najtańsza kosztuje ok. 3 €); lepiej dzwonić z períptero , czyli ulicznego kiosku, gdzie w telefonach zainstalowano liczniki (napis móno topikó oznacza, ze nie ma licznika i telefon przeznaczony jest do rozmów lokalnych). Opłatę uiszcza się po skończeniu rozmowy. Inna możliwością jest korzystanie z umieszczonych w barach
i hotelach automatów na monety 5-, 10-, 20- lub 50-centowe.

Klimat Grecji

Oceń tę pracę

Gros miejsc i ludzi wygląda znacznie sympatyczniej, znacznie bardziej grecko, poza optimum sezonu od końca czerwca do końca sierpnia, kiedy odczucia przytępione są
z powodu żaru i tłumów. Skwarnie i ciepło jest także z początkiem czerwca i września,
w szczególności na Sporadach i pólnocnowschodnich Wyspach Egejskich. W październiku, zwłaszcza w Grecji zachodniej i w górach, co rusz trafić można na burze, ale na ogól panuje „lato Św. Demetriusza”, jak Grecy definiują tę porę roku. Jesień jest z zasady czarowna, słońce nie świeci tak agresywnie jak latem, morze jest niejednokrotnie cieplejsze od powietrza, a kolory subtelniejsze. [1]

Najzimniej jest od grudnia do marca, aura jest zwykle wówczas niezbyt stała, ale zdarzają się tez i czarowne dni ze znakomitą widocznością; wczesną wiosną na nizinach zakwitają bujne kwiaty. Zimniej i wilgotniej jest z pewnością na północy kraju
i w wyższych partiach gór, gdzie śnieg zalega od listopada do kwietnia. Nade wszystko stabilną pogodą w zimie odznacza się Dodekanez, w rejonie Rodos, oraz pólnocnowschodnia Kreta. W marcu i kwietniu z pogoda bywa bardzo różnie, warto jednak wybrać się wtedy na Wyspy Jońskie lub Dodekanez; do maja sytuacja się juz na ogól utrwala się i jest to chyba najlepszy okres na podróżowanie po Krecie, Peloponezie i Cykladach, nawet kiedy morze jest jeszcze nieco zbyt zimne na kąpiel.


[1] Brzeziński A. M., Grecja – seria Historia państw świata XX wieku Wyd. Trio, Warszawa 2002, s. 42

Walory geograficzne Grecji

Oceń tę pracę

Powierzchnię Grecji można podzielić na:

  • Grecje kontynentalna (wraz z oddzielonym od niej Kanałem Korynckim półwyspem Peloponez), która wchodzi w skład Półwyspu Bałkańskiego
  • oraz wyspy rozsiane na morzach Egejskim i Jońskim
  • Prawie 1/5 powierzchni Grecji przypada na około 3000 wysp, z czego 167 jest zamieszkałych. Największe z wysp to:
  • Kreta (ok. 8 260 km²)
  • Eubea (ok. 3621 km²)
  • Lesbos (ok. 1630 km²)
  • Rodos (ok. 1 400 km²)
  • Chios (ok. 840 km²)
  • Kefalina (ok. 780 km²)
  • Samos (ok. 480 km²)
  • Naksos (ok. 430 km²)

oraz archipelagi Wyspy Jońskie Cyklady Sporady Południowe i Północne

Niemalże 80% powierzchni Grecji pochłaniają pasma górskie (sr. wysokość 1200-1800 m n.p.m.), które przyjmują przebieg południkowy. Strefy nizinne sa niewielkie
i występują w pobliżu wybrzeży (Nizina Salonicka), Tracka, Tesalska oraz Argolidzka. Półwysep Chalcydycki, tworzy 3 wtórne półwyspy: Athos, Logos i Kasandra.

Grecja – informacje podstawowe

Oceń tę pracę

Prawdziwy turysta nie może w swoim planie podróży zapomnieć o przepięknej Grecji. Grecja uważana jest za idealny kraj na wakacje. W roku jest średnio 300 słonecznych dni. I dlatego Grecję co roku odwiedza kilka milionów turystów, a turystyka jest podstawą gospodarki kraju. Klimat i krajobrazy Grecji są naprawdę niepowtarzalne nigdzie indziej. Dość powiedzieć, że prawie 1/5 powierzchni Grecji obejmuje prawie 3000 wysp, z których 167 jest zamieszkanych, a ponad 80% powierzchni zajmują pasma górskie. Chociaż Grecy są dzikimi strażnikami tradycji, na każdym kroku udowadniają, że potrafią się bawić. Zabytki, gorące słońce i czyste morze sprawiają, że Grecja jest idealnym miejscem do wypoczynku i relaksu.

Grecja jest krajem półwyspu Bałkańskiego, głównie górzystym o powierzchni 131,9 tys. km2, Najwyższy grecki szczyt to Olimp – 2917m. n.p.m. Grecja to ponad 3,5 tys. wysp oraz całościowo rozwinięta linia brzegowa. Kraj otaczają cztery morza: Jońskie, Egejskie, Kreteńskie, Trackie.

Grecja, kraj Homera i Fidiasza do zaproponowania ma nie tylko cztery tysiące lat cywilizacji, ale równocześnie czarowne widoki i wyśmienity śródziemnomorski klimat. Elada (Hellada) –to państwo o powierzchni 13 944 km2 od północy graniczy z Albania, Macedonia, Bułgaria i Turcja, a z trzech innych stron okolone jest morzami: Jońskim, Egejskim,
i Śródziemnym. [1]

Klejnoty w tym państwie wydaja się kryć w dowolnym miejscu: w ruinach ukazujących niegdysiejszą nadzwyczajność, imponujących obszarach szafirowego morza, cudownym masywie Olimpu, enigmatycznych klasztorach Świętej Góry Athos, zdumiewających Meteorach, czyli „klasztorach w chmurach”, czy nawet w pawilonach pełnych pięknych wyrobów rękodzielniczych. Kompilacja starożytności i nowoczesności daje turyście wrażenie, iż ciągle znajduje się miedzy fikcją a rzeczywistością.


[1] Bravo B., Wipszycka E., Historia starożytnych Greków, “Prószyński I s-ka”, Warszawa1999, t. 1, s. 46

Historia cywilizacji śródziemnomorskiej

1/5 - (1 vote)

Nowa cywilizacja, która wyłoniła się we wschodniej części basenu Morza Śródziemnego, wiele zawdzięczał starszym tradycjom bliskowschodnim i egejskim. Nigdy nie miała charakteru monolitycznego, a u kresu swoich dni osiągnęła bardzo zróżnicowany charakter. Granice zewnętrzne rozmywały się na przedpolach Azji, Afryki, barbarzyńskiej Europy i stepów południowej Rosji. Choć odmienność cywilizacji śródziemnomorskiej nie ulegała wątpliwości, zawsze obecne w niej były także wpływy innych tradycji, które w dużej mierze wpłynęły na jej kształt.[1]

Cywilizacja śródziemnomorska wykazywała znaczna różnorodność form życia politycznego i skłaniała się ku eksperymentom. Inne kultury zachowały ciągłość religii i ideologii. Zaś cywilizacja śródziemnomorska wyszła od tradycji rodzimego pogaństwa, a kończyła, ulegając egzotycznemu importowi – jakim było chrześcijaństwo. Za sprawą tej zasadniczej przemiany cywilizacja śródziemnomorska wywarła istotny wpływ na dalsze dzieje.

O kształcie cywilizacji śródziemnomorskiej zadecydowało w dużej mierze położenie geograficzne. Pomimo dużych rozmiarów i zróżnicowania zamieszkujących je ludów, obszar Morza Śródziemnego stanowi jednolity rejon geograficzny. Morze stanowiło podstawowy łącznik. Na jego brzegach rozwinęła się cywilizacja posługująca się kilkoma językami ludów nadbrzeżnych.

Gospodarka opierała się głównie na uprawie pszenicy, jęczmienia, oliwek i winorośli, konsumowanych głównie na miejscu. Żegluga ułatwiała jednak wymianę dóbr, dlatego nad Morzem Śródziemnym powstały wyspecjalizowane ośrodki handlowe. Żegluga ułatwiała także sprowadzanie metali z innych obszarów.

Ekspansja nadbrzeżnych ludów stworzyła nowy świat. Powstałe cywilizacje prowadziły podboje, lecz nie skupiały się na kolonizacji. Uwaga tworzących je ludów skupiała się przede wszystkim na zaspokojeniu najważniejszych potrzeb.

Jednak w przypadku cywilizacji śródziemnomorskiej wyraźne jest tempo i dynamika rozwoju, które sprawiły, że Grecy uprawiali zboża na terenach Rusi, sprowadzali cynę
z Kornwalii, budowali drogi na Bałkanach, używali przypraw, sprowadzanych z Indii
i jedwabiu z Chin. Po raz pierwszy w historii starożytnego świata powstają dzieła historyczne. Już w 500 roku p.n.e. tradycja literacka jest w pełni rozwinięta. Reprezentują ją; epika, dramat, liryka, dzieła historyczne i epigramaty.[2]


[1] Brzeziński A. M., Grecja – seria Historia państw świata XX wieku Wyd. Trio, Warszawa 2002, s. 38

[2] Brzeziński A. M., Grecja – seria Historia państw świata XX wieku Wyd. Trio, Warszawa 2002, s. 39