wzór do napisania własnej pracy
Na terenie powiatu jędrzejowskiego działają już gospodarstwa agroturystyczne m.in. w Pawłowicach, Raszkowie, Kuźnicach, Ślęcinie, Rejowcu, Rakoszynie, Nowej Wsi, Nagłowicach, CiernoŻabieńcu, Leśnej, Bocheńcu i Jasionce. Poniżej przedstawione zostaną propozycje związane z tworzeniem gospodarstw agroturystycznych oraz podnoszeniem ich atrakcyjności poprzez przygotowywanie oryginalnych ofert rekreacyjnych.
Tworzenie oferty noclegowej w powiecie jędrzejowskim powinno mieć kilka etapów
I etap cechować powinny niewielkie inwestycje adekwatne do możliwości rolników:
- tworzenie wiejskich pól namiotowych na terenach gospodarstw (inwestycje dotyczą tu tylko przystosowania dla potrzeb turystów węzła sanitarnego), jeśli w gospodarstwie jest taka możliwość (pomieszczenie oraz kobiety dysponujące wolnym czasem), można sporządzać posiłki (wyżywienie nie musi być pełne, natomiast powinno być oparte na produktach pochodzących z gospodarstwa – jest to zarazem najbardziej atrakcyjne dla turysty, a najtańsze z punktu widzenia rolnika),
- sprzedaż turystom produktów pochodzących z gospodarstwa (mleko, masło, sery, jaja, chleb wiejski, domowe wypieki, warzywa, zioła, owoce, miód, domowe przetwory),
- przystosowanie pokoi w domach gospodarzy (można przygotować np. tylko jeden pokój, przeprowadzić niezbędny remont oraz przystosować węzeł sanitarny tak, aby mógł on służyć również turystom),
- zadbanie o estetyczny wygląd gospodarstwa (uporządkowane obejście, kwiaty w oknach, zadbany, przystrzyżony trawnik, po którym nie powinno chodzić ptactwo domowe, oświetlenie obejścia, czyste pokoje gościnne, kuchnia i sanitariaty, regularne wywożenie nieczystości) i jego otoczenia (niedopuszczanie do powstawania dzikich wysypisk śmieci, łatwe dojście i dojazd do gospodarstwa nawet w czasie opadów lub roztopów), ścieżki które prowadzą np. w stronę lasu, rzeki, ścieżki edukacyjnej, wiejskich placów zabaw dla dzieci itp. (jeśli gospodarze zadbają o ścieżki, turyści nie będą deptać pół uprawnych).
- zadbanie o bezpieczeństwo gości: odizolowanie terenów, po których poruszają się turyści (a zwłaszcza dzieci) od terenów gospodarczych z maszynami rolniczymi, niedopuszczanie turystów, którzy będą wykazywali chęć do uczestniczenia w pracach rolnych, do urządzeń i maszyn rolniczych, wydzielenie miejsca na terenie gospodarstwa, gdzie turyści mogą zaparkować samochód oraz przechowywać np. rowery lub inny sprzęt sportowy i turystyczny, ogrodzenie przydomowego pola namiotowego, jeśli będzie ono zlokalizowane poza zagrodzonym gospodarstwem, zagwarantowanie nadzoru nad mieniem turystów w czasie ich nieobecności.
II etap powinny cechować zwiększone nakłady inwestycyjne (jeśli turystyka zaczyna przynosić dochody, to można je przeznaczyć na pewne inwestycje):
- przygotowanie większej liczby pokoi o zróżnicowanej liczbie miejsc (elastyczność oferty), zorganizowanie specjalnego węzła sanitarnego wyłącznie dla turystów, przygotowanie jadalni i wydawanie posiłków lub przystosowanie dla turystów kuchni (wyposażenie jej w niezbędne urządzenia kuchenne i naczynia dla samodzielnego przygotowywania potraw),
- wyposażenie przydomowego pola namiotowego w węzeł sanitarny, zadaszony stół z ławkami oraz miejsce na ognisko i wskazanie źródła drzewa na paliwo,
- dostosowanie dla potrzeb turystów wolnych budynków gospodarczych, jeśli takowe są na terenie gospodarstwa (np. starego domu, spichlerza, itp.), co powiększa i uatrakcyjnia ofertę,
- tworzenie oferty rekreacyjnej na terenie gospodarstwa (np. ogródek dla turystów, miejsce zabaw dla dzieci, można też zorganizować mini-muzeum wiejskie np. ze starymi narzędziami rolniczymi – tego typu działalność praktykowana jest np. w gospodarstwie agroturystycznym na przedmieściach Mszany Dolnej, gdzie gospodarze pokazują turystom stary rodzinny tartak, czy w Uściu Gorlickim, gdzie w nowo powstającym małym wiejskim pensjonacie przewidziane jest niewielkie pomieszczenie urządzone na wzór starej, łemkowskiej izby z pamiątkami i eksponatami ludowymi, które właścicielka od lat zbierała w różnych wsiach oraz z małą biblioteką wyposażoną w książki, broszury, przewodniki dotyczące łemkowszczyzny oraz atrakcji turystycznych w regionie.
III etap powinny cechować kolejne inwestycje, zwłaszcza mające na celu wzbogacenie oferty rekreacyjnej:
- zakup koni jeśli gospodarstwo ich nie posiada, organizacja przejażdżek konnych, szkółek jeździeckich, przejażdżki bryczkami i saniami, zakup łodzi do przewozów turystycznych po Nidzie (program turystyczny „Noce świętojańskie na Nidzie”),
- lepsze wykorzystanie przestrzeni gospodarstwa na cele rekreacyjne, np. małe boiska sportowe, stół do tenisa, mały basen na terenie gospodarstwa,
- rozwój rzemiosła ludowego dla potrzeb turystyki – nie tylko sprzedaż pamiątek lub wyrobów regionalnych, ale także kształcenie i utrzymywanie tradycji ginących rzemiosł w celu stałej konserwacji i renowacji budynków wiejskich, aby nie dopuścić do ich dekapitalizacji, a tym samym obniżenia atrakcyjności gminy,
- utworzenie wypożyczalni rowerów oraz innego sprzętu turystyczno-sportowego,
- oferta coraz bardziej zróżnicowana, coraz bogatsza i coraz bardziej ekskluzywna – innymi słowy: dostarczenie różnym grupom turystów (o różnych zainteresowaniach i statusie majątkowym) wielu różnorodnych powodów do pobytu w gminie i ewentualnego powtórnego przybycia, czy zachęcenia znajomych lub krewnych do pobytu w gospodarstwie (bardzo skuteczna forma reklamy).