Turystyka pielgrzymkowa – Bardo Śląskie

Oceń tę pracę

podrozdział pracy magisterskiej

Bazylika Mniejsza Matki Bożej Bardzkiej

Bardo Śląskie to miejscowość położona w woj. dolnośląskim, na granicy powiatu kłodzkiego i ząbkowickiego. Jest bardzo atrakcyjnie położona, przy dolinie Nysy Kłodzkiej przepływającej uroczo przełomem przez Góry Bardzkie. Nad miejscowością góruje stromy, porośnięty szczyt Góry Bardzkiej (583m). Zabytkowe miasteczko ulokowane jest zaledwie 10km od Kłodzka i 75km od Wrocławia (Bednarczuk, 2007).

Tradycje miasta sięgają X w., a w XII w. miasteczko było już siedzibą kasztelańską. Augustianie osiedlili się tu w XIII w. Prawa miejskie nadano mu w XIV w. i od tego czasu mówi się o istnieniu tu kultu pielgrzymkowego do drewnianej figurki Matki Bożej Bardzkiej. Wiek XV zapisał się na tym terenie pod postacią licznych ruchów husyckich, a kolejne lata nasilały prądy protestanckie. Ożywienie nastąpiło w XVII w. za sprawą przybycia do Kłodzka jezuitów i podjęcia kontrreformacji. Ruch pielgrzymkowy do Barda zaczął kwitnąć, a w latach 1617-1619 wzniesiona została pierwsza kapliczka, świątynię przebudowano. Do 1 połowy XVIII w. miejscowość cieszyła się olbrzymim zainteresowaniem pątników i przeżywała największy rozkwit (Sochaczewski, 2007).

Kalwaria Bardzka wyróżnia się od innych tego typu obiektów sakralnych swym rozwiązaniem krajobrazowo-kompozycyjnym. Główną cechą jest usytuowanie głównej świątyni pw. Nawiedzenia NMP z całym kompleksem klasztornym w najniższym miejscu całej strefy sacrum krajobrazowego. Świątynia dzisiejszy wygląd uzyskała w XVII w. i początku XVIII w. będąc zarazem najstarszym tego typu kościołem emporowo- bazylikowym na Dolnym Śląsku. Architekt mediolański Quadro wznosił ten kościół w latach 1688-1692 prawie równolegle z świątynią w niedalekiej Nysie. Kościół w Bardzie był wielokrotnie odnawiany przez XIX i XX wiek. Świątynia posiada bogate, późnobarokowe wyposażenie z wyrzeźbioną amboną, kilkoma ołtarzami bocznymi i prospektem organowym o cechach barokowo-rokokowych. Kompleks klasztorny pochodzi z 1716r. odbudowany po uprzednim pożarze, zamieszkany przez cystersów do 1810 roku (Mazur, 2009).

Miejsce owiane jest licznymi legendami, które podają, że miały tu miejsce cudowne wydarzenia związane z kultem matki bożej. Pielgrzymki mają tradycję już od XV w., a potwierdzeniem kultu miała być budowa kapliczki górskiej za sprawą biskupa wrocławskiego Karola. W pobliżu kaplicy stanął domek dozorcy w 1849r. Do kapliczki wyznaczone zostały trzy trasy: droga kalwaryjska(niemiecka), na południe prowadziła ścieżka polska, a na północ dróżka czeska. W niedługim jednak czasie zostały one zamknięte dla ruchu pielgrzymkowego. Budowa kapliczek kalwaryjskich trwała do 1727r., z czego do dziś zachowały się dwie o barokowych formach. Pozostałe kapliczki to typowo klasycystyczne słupy. Góra Bardzka stanowi doskonały punk widokowy na okolice Kotliny Kłodzkiej, Gór Bardzkich czy Ząbkowic. Kolejne rozbudowanie fundacji bardzkiej nastąpiło na początku XX w., powstała trasa różańcowa na górze zwanej Łysą Górą. Pierwsze działania podjęto na wytyczeniu alejki parkowej w kształcie czworoboku o długości ok. 1740m. Budowę kaplic przerwał wybuch I wojny światowej i pomimo kontynuacji ich w późniejszym okresie do dziś nie zrealizowano pełnego projektu zabudowy pielgrzymkowej. Wybudowane kapliczki przedstawiają różnorodne style: neogotycki, neoromański, mauretański i neobarokowy. Wyposażenie oraz tematyka kaplic jest mocno rozbudowana, można dopatrzeć się tu stacji: Zwiastowania, Zmartwychwstania, Niesienie Krzyża, Narodzenie, Biczowanie, Ukrzyżowanie i inne ( Mitkowska, 2003). Rycina 31 prezentuje olbrzymią fasadę bazyliki bardzkiej.

Ryc. 31. Świątynia Nawiedzenia NMP

Barokowa świątynia pięknie dominuje nad miasteczkiem ze względu na swe imponujące rozmiary: 54,5 m długości, 26 m szerokości i 25 m wysokości. Kościół daje schronienie dla zabytkowej, najstarszej drewnianej, romańskiej figurki Matki Bożej i może pomieścić 5tys. wiernych. Prawdopodobnie miała ją podarować sama Matka Boża pobożnemu młodzieńcowi. Figurka ma 43 cm, pochodzi z XII w. i przedstawia siedzącą na tronie Matkę Bożą z dzieciątkiem. Nazywana jest ona często Uśmiechniętą Madonną, gdyż na twarzy Matki jawi się uśmiech. Ta cudowna figurka zasłynęły licznymi cudami w XIII w., wymieniano ponad 1300 uzdrowień, a pielgrzymi całowali to dzieło po nabożeństwach. W XVII w. kult tego miejsca był tak duży, że Bardo odwiedzało co roku 200 tys. pątników. Figurka umieszczona została w ołtarzu głównym wykonanym przez Mikołaja Richtera w 1715roku. W bogato wyposażonej świątyni na szczególną uwagę zasługują: rokokowa ambona z 1698r., organy wykonane przez mistrza Franciszka J. Eberhardta i obraz nawiedzenia św. Elżbiety z rąk śląskiego mistrza baroku Michaela Willmanna. Rycina 32 przedstawia piękny ołtarz główny wraz z amboną w tle.

Ryc. 32. Wnętrze kościoła Nawiedzenia NMP

Monumentalne organy mają 50 głosów, ok. 3 tys. piszczałek i zostały ozdobione przez snycerza Henryka Hartmana. Rycina 33 przedstawia te cudowne ograny podczas renowacji prowadzonej przy współudziale środków unijnych, w ramach rozwoju regionalnego woj. Dolnośląskiego (Mitkowska, 2003).

Ze świątynią Matki Bożej sąsiaduje bezpośrednio klasztor pochodzący z 1712- 1716roku. Parter zagospodarowany został dla pielgrzymów w postaci kaplicy wotywnej w której mieści się aż 50 obrazów z XVII-XIX wieku. Na pierwszym piętrze urządzono muzeum sakralne, w pomieszczeniach podziemnych z okazji jubileuszu powstała ruchoma szopka panoramiczna. Muzeum otworzone zostało w 1967r. za sprawa o. Stanisława Golca. W sumie w zbiorach znajduje się ponad 1000 eksponatów, w malarstwie przeważają obrazy barokowe, głównie z XVIII w. natomiast rzeźbę reprezentują figurki barokowe i rokokowe. Wystawę zdobi także wiele wyrobów złotniczych związanych z kultem religijnym, a także z Bardem Śląskim. Na dziedzińcu klasztornym stoi popiersie Jana Pawła II postawione w 1981r. jako jeden z pierwszych pomników Ojca Świętego (Czepliński, 2002).

Ryc. 33. Organy w bazylice podczas renowacji-kwiecień 2010

Kalwarię prowadzącą na szczyt Góry Bardzkiej wyznaczają stacje drogi krzyżowej, a także 7 kaplic Matki Bożej Bolesnej ze scenami z życia Jezusa. Wchodząc na szczyt mijamy po drodze, miej więcej w połowie wzgórza studzienkę Maryi, której woda miała leczyć choroby oczu i bóle głowy. Szczyt zdobi kaplica górska wzniesiona w latach 1617-1619 jako symbol objawionej w XV w. pasterzowi Matki Bożej płaczącej nad zbliżającą się wojną. Niebieskim szlakiem możemy dojść na sam szczyt, a także urwisko upamiętnione białym krzyżem. Jest to miejsce obrywu skalnego z 24 sierpnia 1598r. kiedy to masy skalne runęły do Nysy Kłodzkiej. Miastu groziło zalanie ze względu na powstałą blokadę rzeki. Ówczesny proboszcz zebrał zatem wiernych by modlić się o ratunek do wizerunku Madonny. Rzeka popłynęła nowym korytem ocalając miasteczko, a wdzięczni mieszkańcy w pierwszą niedzielę maja odbywają coroczną pielgrzymkę dziękczynną za owy cud. Kaplice drogi krzyżowej to klasycystyczne stacje zbudowane ręką proboszcza Franciszka Millera w latach 1833-1839. Pomiędzy stacjami znajduje się także 7 murowanych kapliczek z XVIII wieku. Rycina 34 przedstawia jedną ze stacji drogi krzyżowej prowadzącej na szczyt Gór Bardzkich.

Ryc. 34. Kapliczka stacji IV drogi krzyżowej

Druga bardzka kalwaria to Góra Różańcowa o wysokości zaledwie 380 m, z 14 kaplicami powstałymi w latach 1905-1939. Kaplice są w różnych ciekawych stylach głównie: neoromańskim, neogotyckim i neobarokowym, które rozlokowane są wzdłuż alei lipowej i klonowej. Na rycinie 35 kaplica z rzeźbą Ukrzyżowania z 1933r. przedstawia Jezusa na krzyżu między łotrami, w towarzystwie Matki Bożej, św. Jana i św. Weroniki (Bednarczuk, 2007).

Ryc. 35. Kaplica Ukrzyżowania na Górze Różańcowej

Do Barda przybywają pielgrzymki stanowe, w pierwszą niedzielę września            –

mężczyźni, już od 1920r., a 15 sierpnia kobiety. W zwyczaju są także odbywające się co roku w ostatnią sobotę kwietnia pielgrzymki nauczycieli i wychowawców. Zawsze także w pierwsza niedzielę maja wyrusza o godz. 9 pielgrzymka z sanktuarium na szczyt Góry Bardzkiej do kaplicy górskiej. Uroczystości odpustowe Nawiedzenia NMP organizowane są w pierwszą sobotę lipca. Z figurą Matki Bożej Bardzkiej przemierza się stacje różańcowe, następnie jest noc czuwania, godzinki i droga krzyżowa na kalwarię i górę różańcową. Takie uroczystości są powtarzane także w pierwszą niedzielę października. Nocleg można zarezerwować w domu pielgrzyma, przy klasztorze redemptorystów, który posiada 55 miejsc noclegowych. Do dyspozycji są także inne obiekty hotelarskie jakie jak: Noclegi w Oficynie (15miejsc), Zajazd po złotym lwem (48miejsc), Dom wczasów dziecięcych (99 miejsc). Miasteczko urokliwie położone oprócz oczywiście walorów krajobrazowych i przyrodniczych ma do zaoferowania inne atrakcje turystyczne. Warto zobaczyć zespół archeologiczny reliktów kasztelani z XI – XIII w., relikty zamku rycerskiego z XIV- XV w., budynki dawnych zajazdów z XVIII w., a także zabytkowy most kamienny na Nysie Kłodzkiej z XVI wieku. Rycina 36 to panoramę Barda przed wejściem na stacje drogi krzyżowej (Mazur, 2009).

Ryc. 36. Zakole Nysy Kłodzkiej z Bazyliką i mostem kamiennym w tle

Bardo Śląskie to jedno z najstarszych miejsc pielgrzymkowych w Polsce. Zapisało się licznymi legendami w kartach historii i stanowiło od dawna miejsce pielgrzymkowe. Duch czasu nie pozostawił dużych odcisków na sanktuarium bardzkim. Bazylika Mniejsza Nawiedzenia NMP otrzymała swój tytuł z rąk nowego papieża Benedykta XVI dnia 18 listopada 2008roku. Cały czas pod opieką Ojców Redemptorystów utrzymana jest w godnym stanie. Aktualnie rewitalizacji poddawane są zabytkowe organy w świątyni, a także wybudowana zostanie pochylnia dla osób niepełnosprawnych. Wszystkie te prace zostaną wykonane dzięki projektowi współfinansowanemu przez Unię Europejską w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego dla Województwa Dolnośląskiego na lata 2007-2013.

Wspaniałe położenie całego kompleksu sanktuarium zachęca bardzo do jego odwiedzenia. Góry Bardzkie, przełom Nysy Kłodzkiej a także zabudowa miasteczka pozostawiają przyjemne doznania wzrokowe. Oczywiście malowniczo położona droga kalwaryjska i różańcowa także są okazją do kontaktu z przyrodą. Gęsta sieć szlaków turystycznych, rowerowych, tras i spływów kajakowych sprzyja podejmowaniu aktywnej turystyki. Przepięknie górująca nad tym trzytysięcznym miasteczkiem fasada bazyliki komponuje się uroczo w cały zróżnicowany krajobraz. Łącząc w sobie te wszystkie atuty turystyczne Bardo stanowi świetną bazę wypadową dla okolicznych miejscowości. Wiele jest tu ciekawych tras, różnych tematycznie, wiodących do: Kłodzka, Ząbkowic Śląskich, Złotego Stoku czy na forty do Srebrnej Góry. Najwięcej pątników przyciąga najstarsza figurka drewniana na Dolnym Śląsku i funkcja ośrodka pielgrzymkowego, który stracił na znaczeniu w dobie powstałych nowych centrów pielgrzymkowych. Trzeba pamiętać, że Bardo leży na szlaku bursztynowym i cysterskim. Szlak cysterski na Dolnym Śląsku łączy chociażby takie miejsca jak: Lubiąż, Henryków, Wambierzyce. W miasteczku funkcjonuje 6 obiektów noclegowych oferujących noclegi o zróżnicowanym standardzie, cenie i jakości świadczonych usług. Do tego czynnych jest 4 restauracji, w których można się posilić właściwie przy bazylice bardzkiej. Dość przyzwoicie przedstawia się zatem infrastruktura Barda Śląskiego jako małej mieściny znanej od lat z figurki świętej i dróg kalwaryjskich. W ramach planów rozwoju wykonuje się liczne inwestycje na rzecz poprawy standardu życia mieszkańców: budowa świetlic, kanalizacji, tworzenie dodatkowych tras rowerowych, turystycznych, poprawa jakości kształcenia. Sytuacja kulturowo-gospodarcza ulegnie zatem niebawem znacznej poprawie służąc całemu miasteczku, a także wszystkim pątnikom tak wiernie tu przybywającym.

Turystyka pielgrzymkowa

Oceń tę pracę

Wstęp pracy magisterskiej

Turystyka pielgrzymkowa istnieje na ziemiach polskich od czasów średniowiecza i przyjęcia chrztu przez Mieszka I. Zainicjowało to rozprzestrzenianie się chrześcijaństwa i podejmowanie migracji pielgrzymkowych. Pierwsze pielgrzymki podążały do grobu męczennika św. Wojciecha. Wyłonienie się turystyki pielgrzymkowej jako jednej z rodzajów turystyki nastąpiło jednak dopiero na początku lat 90-tych. Prekursorem podejmowania tematyki geografii religii jak i turystyki religijnej i pielgrzymkowej jest profesor zwyczajny Uniwersytetu Jagiellońskiego Antoni Jackowski. To dzięki niemu dokonano pierwszych klasyfikacji w jej obrębie, a tam samym wykreowały się nowe dziedziny badawcze. Przyjmując zatem, że początki funkcjonowania w literaturze tych zagadnień przypadają na lata 90-te, należy stwierdzić, że jest to dziedzina młoda, rosnąca w popularność. Pielgrzymowanie stało się jednym z ważniejszych zjawisk religijnych, kulturowych i społeczno-ekonomicznych. Pomimo trudnych okresów historycznych tradycja pielgrzymowania w Polsce kultywowana jest niezmiennie od początków państwowości.

Biorąc pod uwagę rozwój tego rodzaju turystyki zaprezentowano pewne jej zjawiska. Dokonano analizy funkcjonowania turystyki pielgrzymkowej w Polsce na przykładzie kilku ośrodków. W oparciu o bogatą literaturę A. Jackowskiego, a w szczególności książki: Zarys geografii pielgrzymek (1991), Przestrzeń i sacrum (1995) i Pielgrzymowanie (1998), przedstawiono stan obecny funkcjonowania turystyki religijnej i pielgrzymkowej w wybranych obiektach. Wszystkie prezentowane obiekty zlokalizowane są na południu Polski, w obrębie województw: dolnośląskiego, opolskiego, śląskiego i małopolskiego. Przy charakterystyce danych obiektów, niezbędny jest ich rys historyczny wzbogacający treść w liczne legendy związane z miejscem kultu.

Celem pracy jest omówienie stanu aktualnego przedstawionych obiektów pielgrzymkowych, wskazanie dalszych perspektyw rozwoju, a także dokonanie analizy istniejącego zagospodarowania turystycznego. Ponadto na podstawie danych o liczbie pielgrzymujących opisano rodzaj organizowanych pielgrzymek, a także ich natężenie i cykliczność w skali roku.

W precyzyjnym zebraniu i omówieniu informacji posłużono się metodą analizy literatury, dokumentów i metodą dokumentacji fotograficznej. Dzięki licznym publikacjom, a także stworzonym przez miasta planom rozwoju lokalnego czy zagospodarowania terenu ukazano planowane inwestycje w tym zakresie. Szczególnie cenne i pomocne okazały się publikacje Peregrinus Cracoviensis, głównie autorstwa prof. zw. Antoniego Jackowskiego, leksykony opisujące miejsca święte w Polsce, książki przedstawiające religie świata, a także wprowadzające w terminologię turystyki religijnej i pielgrzymkowej. Cennym źródłem informacji były również liczne biografie Ojca Świętego, czasopisma katolickie, a także strony internetowe prowadzone przez klasztory, sprawujące opiekę nad kościołami oraz projekty udostępniane na stronach urzędów miast.

Niniejsza praca składa się ze 96 stron tekstu, 50 rycin i 4 tabel. Praca zawiera wstęp, 3 rozdziały, wnioski, spis literatury, spis stron internetowych, spis tabel i spis rycin. Wykorzystane materiały źródłowe to: 48 pozycji książkowych, 5 czasopism, 21 strony internetowe.

Pierwszy rozdział pracy charakteryzuje istotę turystyki pielgrzymkowej, a w szczególności funkcjonowanie turystyki religijnej i pielgrzymkowej w literaturze; najważniejsze współczesne religie występujące na świecie, ich rozkład przestrzenny, główne dogmaty wiary, a także znaczenie pielgrzymowania w tych wyznaniach.

Drugi rozdział pracy dotyczy wybranych obiektów turystyki pielgrzymkowej, a także przedstawia pokrótce pierwsze wędrówki pielgrzymkowe na ziemiach polskich. Przy wyborze tych obiektów kierowano się ich rangą w skali Polski, istotą sacrum, a także specyfiką działania na przestrzeni lat. Pierwszym przedstawionym obiektem jest najważniejsze miejsce kultu w Polsce – Jasna Góra. Drugim centrum pielgrzymkowym prezentowanym w pracy jest sanktuarium pasyjno-maryjne w Kalwarii Zebrzydowskiej. Trzecim opisanym ośrodkiem jest Góra św. Anny, perełka na terenie Śląska Opolskiego. Kolejnym charakteryzowanym obiektem są Wambierzyce wraz z imponującą Bazyliką Matki Bożej Królowej Rodzin, rozbudowaną drogą kalwaryjską, a także efektowną zabudową miasteczka na wzór Jerozolimy. Ostatnie opisane miejsce sakralne to Bardo Śląskie.

Trzeci rozdział pracy poświęcony jest osobie Jana Pawła II. Na początku przedstawiono biografię Ojca Świętego, w celu przybliżenia Jego osobowości i drogi jaką przeszedł do wyboru na biskupa wiecznego miasta – Rzymu. Następny podrozdział przedstawia papieża jako turystę, miłośnika gór, sportów, a także popularyzatora turystyki w życiu młodzieży. Ostatni natomiast poświęcony został licznym podróżom apostolskim odbytym podczas Jego niezwykłego pontyfikatu.

Chciałabym podziękować prof. dr hab. Wiaczesławowi Andrejczukowi za pomoc przy pisaniu niniejszej pracy, dr Annie Nitkiewicz – Jankowskiej za cenne uwagi merytoryczne, a także Pawłowi Rzeczkowskiemu za służenie pomocą i wspólne podążanie ku miejscom świętym.

Pracę dedykuję mamie – Danucie za wychowanie w duchu nauki i wiary.