Wyspy greckie

Oceń tę pracę

Poza Kretą, głównym historyczny walorem turystycznym Grecji, warto wspomnieć
o Wyspach Jońskich.

Zwane Eptanisa, są niezwykle ciepłe, bogate w różnorodną roślinność utrzymującą się przez cały rok w barwach intensywnej zieleni. [1]

Linia brzegowa wysp jest dość rozwinięta, dostępne zatoki, funkcjonalne przystanie stwarzają wyśmienite warunki dla żeglarstwa.

Wyspy Morza Egejskiego – Cyklady i Sporady znane są z niezwykle bogatej turystyki morskiej i walorów przyrodniczych. Szczególną atrakcją wysp jest wulkan – wciąż czynny – na wyspie Santoryn. Znamienną cechą wysp jest ich oryginalne budownictwo, orientalne wiatraki z płótna a przede wszystkim gościnność mieszkańców – a to walor chyba podstawowy…

Turystyka w Grecji ma długą historię. W starożytności znane było Grekom prawo Proksenii, mówiące o tym, iż gościom należy okazać szczególny szacunek i udzielać pomocy.

Te „zwyczaje” przetrwały do dziś.

Co roku Grecję odwiedza około 12 mln turystów dlatego też bilans turystyczny Grecji jest wybitnie dodatni a dochody z turystki przekraczają co roku (i z każdym rokiem rosną !)- 5 mln dolarów. [2]

Podsumowując, oczywistym jest, że cała struktura warstwowa usługi turystycznej podlega ewolucji. To, co dla jednych firm jest rdzeniem, dla innych staje się produktem rzeczywistym. Siłą napędową zmian w turystyce jest przede wszystkim postęp techniczno-technologiczny oraz gospodarczy, stopień zamożności społeczeństwa, stopień ochrony środowiska czy też poziom kulturalny i cywilizacyjny ludzi, dla turystyki wzbogaconej zaś – rywalizacja konkurencyjna. Ze względu na to, że potrzeby ulegają ciągłym zmianom, podobnie jak zdolność konkurentów do ich zaspokajania, kształtowanie turystycznego produktu jest procesem ciągłym.

Grecja wie o tym doskonale – dlatego też pytanie o cel podróży do Grecji – wydaje się być bezzasadne bowiem odpowiedź na nie jest oczywista…


[1] Brzeziński A. M., Grecja – seria Historia państw świata XX wieku Wyd. Trio, Warszawa 2002, s. 44

[2] Warszyńska J., Geografia turystyczna świata, PWN, Warszawa 2003, s. 49

Kuchnia grecka

Oceń tę pracę

Gastronomia grecka to przede wszystkim radość wspólnego biesiadowania. Dlatego jedzenie składa się z dużej liczby mniejszych dań, które wszyscy jędza wespół. Wieczorową porą na stół oprócz greck salad, i tzatzików wjeżdżają smażone w cieście kalmary, sałatka z ośmiornic z uzupełnieniem oliwy, pasta z pieczonych bakłażanów utartych z oliwa
i czosnkiem (pyszna, radzimy spróbować), faszerowane pomidory, pieczone na ruszcie mięso, duszone jarzyny, frytki i biały chleb, a do tego oczywiście dużo wina. Grecy lubią jeść i cenią dobra kuchnie, potrafią wiec przejechać kilkadziesiąt kilometrów tylko po to, żeby spędzić czas w knajpce, w której kucharz przygotowuje najlepsze w okolicy suvlaki (pieczone na ruszcie szaszłyki z wolowego lub jagnięcego mięsa). Noc ciągnie się długo i nikt się nie przejmuje, ze rano trzeba wstać do pracy, nikomu nie wchodzą w drogę bawiące się do późna dzieci. Jest przecież ciepła noc, ktoś śpiewa i gra na buzuki, a powietrze przesyca zapach rozmarynu i jaśminów.

Nad ranem wypomina się powtórnie przebogatą wieczerzę spędzoną z przyjaciółmi, dlatego śniadania nikt tu nie „święci”. „Mała czarna” i mały herbatnik wystarcza za poranny posiłek. W porze lunchu przychodzi jednak czas na tzatziki – jogurt z czosnkiem i świeżym ogórkiem, greck salad – sałatkę z kawałków sera feta, pomidorów, ogórków i cebuli doprawiona dobra oliwa i oprószona oregano, do tego podaje się rybę z rusztu lub gorącą musake (rodzaj zapiekanki, której spód tworzą ziemniaki albo bakłażany, na nich warstwami układa się mielone mięso i pomidory, całość polewa sosem beszamelowym i zapieka). Glówne danie greckiej kuchni stanowią wprawdzie suvlaki, ale ich znakomita i znacznie tańsza wersja sa suvlaki pita – podwinięte w placek (pita) kawałeczki grillowanego mięsa
z pomidorami, ogórkami, cebula i sosem czosnkowym. Im bardziej pikantny sos, tym większa potrzeba, aby takie danie zakończyć bardzo słodkim ciastkiem z miodem smażonym
w głębokim tłuszczu. Suvlaki pita otwierają bogaty rozdział greckich przekąsek, które ugasza głód nawet największych pasibrzuchów. W sklepikach garmażeryjnych, kafejkach i na ulicznych straganach można kupić różnego rodzaju pity – ze szpinakiem, mięsem i słonym serem albo przygotowywane na słodko, posypane cynamonem i cukrem pudrem. [1]

Jeśli skwar doskwiera, lecz nie można spożytkować uroków sjesty – rozumnego wynalazku Południa i Orientu – siły przywróci lodowata cafe frape (nesca ubita z kostkami lodu i odrobina cukru) albo przyrządzana w tygielku i podawana w maleńkich filiżankach cafe greck. Ta kawa to sztuka zwykłości, uroczystości greckiego poranka, popołudnia
i wieczoru. Każdy jej łyk uczy radości z pogodnego trwania, cieszenia się życiem, słońcem, chwilą.


[1] Warszyńska J., Geografia turystyczna świata, PWN, Warszawa 2003, s. 48

Porady dla turystów

Oceń tę pracę

Grecja leży we wschodnioeuropejskiej strefie czasowej, czas jest wiec przesunięty
o godzinę do przodu w stosunku do Polski (np. gdy w Polsce jest 7.00, w Grecji jest juz 8.00). Czas letni rozpoczyna się tutaj o 4.00 rano w ostatnia niedziele marca, kiedy zegarki przesuwa się o godzinę do przodu, a kończy o 4.00 rano w ostatnia niedziele września. Cala operacja nie jest szczególnie nagłaśniana w mass mediach, w związku z czym każdego roku wielu obcokrajowców spóźnia się na pociągi, promy i samoloty. Aktualny czas podaje po grecku zegarynka.

Większość instytucji rządowych jest czynna od 8.00 do 14.00, niemniej jednak trzeba być wyjątkowym optymista, żeby przyjść po 13.00 i oczekiwać załatwienia czegokolwiek
w tym samym dniu. Firmy prywatne średniej i dużej wielkości oraz punkty usługowe zazwyczaj pracują w godzinach 9.00-18.00. Przerwy w ciągu dnia urządzają sobie na ogól firmy i przedsiębiorstwa zajmujące się handlem.

W najgorętszej porze roku sklepy czynne sa teoretycznie w poniedziałki, środy
i soboty w godzinach 9.00-14.30 oraz we wtorki, czwartki i piątki w godzinach 8.30-14.00
i 18.00-21.00. W chłodniejszych miesiącach przerwa w ciągu dnia rozpoczyna się nieco później, a kończy o 30-60 min wcześniej. W Atenach wiele firm zaczęło ostatnio pracować zima bez przerw ( synéchies óres ), ale nie wszyscy stosują się do tej zasady. Istnieje jednak tak wiele wyjątków od tych reguł, ze jedynie od poniedziałku do piątku miedzy 9.30 a 13.00 można cokolwiek załatwić.

Aparaty telefoniczne tylko na karty magnetyczne usytuowane są na ogół na rogach najruchliwszych ulic. Karty maja 100, 500 lub 1000 jednostek i można je kupić
w kioskach, biurach OTE i u właścicieli kiosków z prasą. Planując niedługi pobyt, nie warto zaopatrywać się w dość drogie karty (najtańsza kosztuje ok. 3 €); lepiej dzwonić z períptero , czyli ulicznego kiosku, gdzie w telefonach zainstalowano liczniki (napis móno topikó oznacza, ze nie ma licznika i telefon przeznaczony jest do rozmów lokalnych). Opłatę uiszcza się po skończeniu rozmowy. Inna możliwością jest korzystanie z umieszczonych w barach
i hotelach automatów na monety 5-, 10-, 20- lub 50-centowe.

Klimat Grecji

Oceń tę pracę

Gros miejsc i ludzi wygląda znacznie sympatyczniej, znacznie bardziej grecko, poza optimum sezonu od końca czerwca do końca sierpnia, kiedy odczucia przytępione są
z powodu żaru i tłumów. Skwarnie i ciepło jest także z początkiem czerwca i września,
w szczególności na Sporadach i pólnocnowschodnich Wyspach Egejskich. W październiku, zwłaszcza w Grecji zachodniej i w górach, co rusz trafić można na burze, ale na ogól panuje „lato Św. Demetriusza”, jak Grecy definiują tę porę roku. Jesień jest z zasady czarowna, słońce nie świeci tak agresywnie jak latem, morze jest niejednokrotnie cieplejsze od powietrza, a kolory subtelniejsze. [1]

Najzimniej jest od grudnia do marca, aura jest zwykle wówczas niezbyt stała, ale zdarzają się tez i czarowne dni ze znakomitą widocznością; wczesną wiosną na nizinach zakwitają bujne kwiaty. Zimniej i wilgotniej jest z pewnością na północy kraju
i w wyższych partiach gór, gdzie śnieg zalega od listopada do kwietnia. Nade wszystko stabilną pogodą w zimie odznacza się Dodekanez, w rejonie Rodos, oraz pólnocnowschodnia Kreta. W marcu i kwietniu z pogoda bywa bardzo różnie, warto jednak wybrać się wtedy na Wyspy Jońskie lub Dodekanez; do maja sytuacja się juz na ogól utrwala się i jest to chyba najlepszy okres na podróżowanie po Krecie, Peloponezie i Cykladach, nawet kiedy morze jest jeszcze nieco zbyt zimne na kąpiel.


[1] Brzeziński A. M., Grecja – seria Historia państw świata XX wieku Wyd. Trio, Warszawa 2002, s. 42

Walory geograficzne Grecji

Oceń tę pracę

Powierzchnię Grecji można podzielić na:

  • Grecje kontynentalna (wraz z oddzielonym od niej Kanałem Korynckim półwyspem Peloponez), która wchodzi w skład Półwyspu Bałkańskiego
  • oraz wyspy rozsiane na morzach Egejskim i Jońskim
  • Prawie 1/5 powierzchni Grecji przypada na około 3000 wysp, z czego 167 jest zamieszkałych. Największe z wysp to:
  • Kreta (ok. 8 260 km²)
  • Eubea (ok. 3621 km²)
  • Lesbos (ok. 1630 km²)
  • Rodos (ok. 1 400 km²)
  • Chios (ok. 840 km²)
  • Kefalina (ok. 780 km²)
  • Samos (ok. 480 km²)
  • Naksos (ok. 430 km²)

oraz archipelagi Wyspy Jońskie Cyklady Sporady Południowe i Północne

Niemalże 80% powierzchni Grecji pochłaniają pasma górskie (sr. wysokość 1200-1800 m n.p.m.), które przyjmują przebieg południkowy. Strefy nizinne sa niewielkie
i występują w pobliżu wybrzeży (Nizina Salonicka), Tracka, Tesalska oraz Argolidzka. Półwysep Chalcydycki, tworzy 3 wtórne półwyspy: Athos, Logos i Kasandra.