Agroturystyka w Europie Środkowej

Oceń tę pracę

przykładowa praca magisterska

W szczególnej sytuacji w ostatnich latach znalazły się państwa byłego bloku socjalistycznego. I choć turystyka na obszarach wiejskich nie jest w nich zjawiskiem nowym, to jednak o agroturystyce mówi się tu od kilku lat. Rolnictwo w tych krajach, w warunkach nowo wprowadzonej gospodarki rynkowej, napotyka na nowe, nieznane mu dotąd problemy. Dotyczą one zarówno małych, słabo zmechanizowanych, nierentownych i przeludnionych gospodarstw polskich, jak też dużych, państwowych lub spółdzielczych majątków rolnych, np. w Słowacji.

W październiku 1992 roku w węgierskim Albertirsa zeszło się walne zebranie założycielskie Zrzeszenia na Rzecz Rozwoju Zielonej Turystyki Wiejskiej w Środkowej i Wschodniej Europie. Jego uczestnicy uważają za podstawowe, aby w środkowej i wschodniej

Europie prowincja rozwijała się z pomocą oferty gościnnej i przy wydatnej pomocy parlamentów i rządów, nie wyłączając samorządów lokalnych.

W roku 1991 powstało w Słowacji Stowarzyszenie Przedsiębiorców Agroturystyki Słowacji, z siedzibą w Modrej. Początkowo zajęło się propagowaniem w Słowacji informacji o sposobach organizowania turystyki w ogóle, a szczególnie agroturystyki. Członkami zrzeszenia są przedsiębiorstwa rolnicze, przedsiębiorcy prywatni oraz niektóre gminy. Stowarzyszenie organizuje przede wszystkim kształcenie potencjalnych organizatorów agroturystyki, oferuje przedsiębiorcom materiały metodyczne, organizuje wycieczki, zajmuje się poradnictwem.

Wynik badania w wybranych okresach (powiatach) Słowacji wskazuje, że w dziedzinie prowincjonalnego ruchu turystycznego w przedsiębiorstwach rolnych istnieją możliwości ukierunkowane na: usługi gastronomiczne (oferowanie specjalności gastronomicznych, potraw chłopskich), usługi hotelarskie (możliwość noclegów w pomieszczeniach regionalnych z możliwością odpoczynku w przyrodzie w połączeniu z produkcją rolną – sadownictwo, uprawa winnej latorośli, wypas owiec itp.), handel (sprzedaż produktów rolnych i spożywczych we własnej sieci handlowej, sprzedaż pamiątek itp.). Dalej chodzi o wykorzystanie wolnego czasu we własnych obiektach sportowych (wyciągi narciarskie, kąpieliska termalne, mini golf, jazda na koniach itp.), prowadzenie obiektów z folklorem ludowym (muzea wiejskie, skanseny, izby pamiątkowe, obiekty kościelne, organizowanie jarmarków, świąt ludowych, targów, świąt zbioru płodów rolnych), organizowanie pobytów w przyrodzie zgodnie z zainteresowaniami grupowymi (nauka jazdy konnej, pobyty dla myśliwych, rybaków itp.).

Na Węgrzech organizacją agroturystyki zajmuje się Hungarian Agro Inns Society.

Gospodarstwa agroturystyczne (Agro inns) oferują wypoczynek w gospodarstwach wiejskich, u ludzi, którzy cały swój czas poświęcają na zajęcia rolnicze.

Agroturystyka jest pomostem między turystyką a rolnictwem, jest czynnikiem rozwoju regionalnego. Dzięki niej powstaje „mała infrastruktura” turystyczna, zlokalizowana przede wszystkim poza centrami turystycznymi. Tego typu oferty odgrywają więc szczególną rolę w rozszerzaniu turystyki na nowe obszary. Programy agroturystyczne zakładają sprzedaż lokalnego produktu. W regionach, gdzie rozwija się turystyka wiejska uzyskane z drobnych usług turystycznych dochody pozwalają na kapitalne remonty domów i stawianie nowych domów, przeznaczonych na małe pensjonaty.

W katalogu agroturystycznym na lata1990-91 swoją ofertę zgłosiło 519 gospodarstw.

Z badań Csordas’a prowadzonych w 1992 r. w 92 gospodarstwach agroturystycznych w 26 osiedlach, położonych w 6 regionach Węgier wynika, że 19.6% tych gospodarstw posiada nowe pokoje dla gości, 31.5% – prysznice, 38% łazienki, 48.9% nowe WC, ponadto posiadają one 274 place na których można wypoczywać, bądź rozbić namiot.

70 gospodarstw ogłasza swoje oferty w 45 gazetach i współdziała z 10 agencjami turystycznymi. W latach 1991 – 92 w węgierskich gospodarstwach agroturystycznych odpoczywało 1 701 gości.