Grecja – informacje podstawowe

Oceń tę pracę

Prawdziwy turysta nie może w swoim planie podróży zapomnieć o przepięknej Grecji. Grecja uważana jest za idealny kraj na wakacje. W roku jest średnio 300 słonecznych dni. I dlatego Grecję co roku odwiedza kilka milionów turystów, a turystyka jest podstawą gospodarki kraju. Klimat i krajobrazy Grecji są naprawdę niepowtarzalne nigdzie indziej. Dość powiedzieć, że prawie 1/5 powierzchni Grecji obejmuje prawie 3000 wysp, z których 167 jest zamieszkanych, a ponad 80% powierzchni zajmują pasma górskie. Chociaż Grecy są dzikimi strażnikami tradycji, na każdym kroku udowadniają, że potrafią się bawić. Zabytki, gorące słońce i czyste morze sprawiają, że Grecja jest idealnym miejscem do wypoczynku i relaksu.

Grecja jest krajem półwyspu Bałkańskiego, głównie górzystym o powierzchni 131,9 tys. km2, Najwyższy grecki szczyt to Olimp – 2917m. n.p.m. Grecja to ponad 3,5 tys. wysp oraz całościowo rozwinięta linia brzegowa. Kraj otaczają cztery morza: Jońskie, Egejskie, Kreteńskie, Trackie.

Grecja, kraj Homera i Fidiasza do zaproponowania ma nie tylko cztery tysiące lat cywilizacji, ale równocześnie czarowne widoki i wyśmienity śródziemnomorski klimat. Elada (Hellada) –to państwo o powierzchni 13 944 km2 od północy graniczy z Albania, Macedonia, Bułgaria i Turcja, a z trzech innych stron okolone jest morzami: Jońskim, Egejskim,
i Śródziemnym. [1]

Klejnoty w tym państwie wydaja się kryć w dowolnym miejscu: w ruinach ukazujących niegdysiejszą nadzwyczajność, imponujących obszarach szafirowego morza, cudownym masywie Olimpu, enigmatycznych klasztorach Świętej Góry Athos, zdumiewających Meteorach, czyli „klasztorach w chmurach”, czy nawet w pawilonach pełnych pięknych wyrobów rękodzielniczych. Kompilacja starożytności i nowoczesności daje turyście wrażenie, iż ciągle znajduje się miedzy fikcją a rzeczywistością.


[1] Bravo B., Wipszycka E., Historia starożytnych Greków, “Prószyński I s-ka”, Warszawa1999, t. 1, s. 46

Historia cywilizacji śródziemnomorskiej

1/5 - (1 vote)

Nowa cywilizacja, która wyłoniła się we wschodniej części basenu Morza Śródziemnego, wiele zawdzięczał starszym tradycjom bliskowschodnim i egejskim. Nigdy nie miała charakteru monolitycznego, a u kresu swoich dni osiągnęła bardzo zróżnicowany charakter. Granice zewnętrzne rozmywały się na przedpolach Azji, Afryki, barbarzyńskiej Europy i stepów południowej Rosji. Choć odmienność cywilizacji śródziemnomorskiej nie ulegała wątpliwości, zawsze obecne w niej były także wpływy innych tradycji, które w dużej mierze wpłynęły na jej kształt.[1]

Cywilizacja śródziemnomorska wykazywała znaczna różnorodność form życia politycznego i skłaniała się ku eksperymentom. Inne kultury zachowały ciągłość religii i ideologii. Zaś cywilizacja śródziemnomorska wyszła od tradycji rodzimego pogaństwa, a kończyła, ulegając egzotycznemu importowi – jakim było chrześcijaństwo. Za sprawą tej zasadniczej przemiany cywilizacja śródziemnomorska wywarła istotny wpływ na dalsze dzieje.

O kształcie cywilizacji śródziemnomorskiej zadecydowało w dużej mierze położenie geograficzne. Pomimo dużych rozmiarów i zróżnicowania zamieszkujących je ludów, obszar Morza Śródziemnego stanowi jednolity rejon geograficzny. Morze stanowiło podstawowy łącznik. Na jego brzegach rozwinęła się cywilizacja posługująca się kilkoma językami ludów nadbrzeżnych.

Gospodarka opierała się głównie na uprawie pszenicy, jęczmienia, oliwek i winorośli, konsumowanych głównie na miejscu. Żegluga ułatwiała jednak wymianę dóbr, dlatego nad Morzem Śródziemnym powstały wyspecjalizowane ośrodki handlowe. Żegluga ułatwiała także sprowadzanie metali z innych obszarów.

Ekspansja nadbrzeżnych ludów stworzyła nowy świat. Powstałe cywilizacje prowadziły podboje, lecz nie skupiały się na kolonizacji. Uwaga tworzących je ludów skupiała się przede wszystkim na zaspokojeniu najważniejszych potrzeb.

Jednak w przypadku cywilizacji śródziemnomorskiej wyraźne jest tempo i dynamika rozwoju, które sprawiły, że Grecy uprawiali zboża na terenach Rusi, sprowadzali cynę
z Kornwalii, budowali drogi na Bałkanach, używali przypraw, sprowadzanych z Indii
i jedwabiu z Chin. Po raz pierwszy w historii starożytnego świata powstają dzieła historyczne. Już w 500 roku p.n.e. tradycja literacka jest w pełni rozwinięta. Reprezentują ją; epika, dramat, liryka, dzieła historyczne i epigramaty.[2]


[1] Brzeziński A. M., Grecja – seria Historia państw świata XX wieku Wyd. Trio, Warszawa 2002, s. 38

[2] Brzeziński A. M., Grecja – seria Historia państw świata XX wieku Wyd. Trio, Warszawa 2002, s. 39

Istota atrakcyjności turystycznej

Oceń tę pracę

Droga jest czymś dla człowieka, bez czego życie jego byłoby wegetacją tylko. Rośliny wegetują, a nie żyją bo nie mogą się ruszać, nie mogą wyjść na drogę i pójść nią. Natomiast człowiek bez dróg, po których chodzi jest nie do pomyślenia.

Józef Mackiewicz, Droga donikąd, Wydawnictwo BAZA, Warszawa 1990

W naturze człowieka leży wędrowanie, podróżowanie –  fakt ten z pewnością nie dziwi nikogo. Sami niejednokrotnie przemierzaliśmy setki, tysiące kilometrów by dotrzeć tam, gdzie jest „atrakcyjnie”, gdzie coś się dzieje lub, gdzie jeszcze nigdy nikt nie był…

Dlaczego wybieramy te a nie inne miejsca? Co kieruje naszymi decyzjami dotyczącymi wyboru miejsca spędzania wakacji, urlopów czy też zwykłych wizyt? Pytanie to jest raczej retoryczne – oto bowiem atrakcyjność danego, konkretnego regionu, okolicy dla każdego oznaczać może co innego.

Czymże zatem jest atrakcyjność turystyczna?

Według jednej z definicji jest to występowanie pewnej cechy charakterystycznej, która może przyciągnąć odwiedzających (turystów) na teren danego regionu, dzięki obecności walorów turystycznych, obiektów infrastruktury turystycznej oraz dostępności komunikacyjnej.[1]

Atrakcje turystyczne można podzielić na:[2]

  • architektoniczne: budynki, rzeźby architektoniczne, więzienia, mosty,
  • społeczności etniczne: Chinatown, itp.
  • parki i place zabaw: Disneyland,
  • ogrody: botaniczne, zoologiczne,
  • parki narodowe,
  • galerie,
  • muzea: sztuki, malarstwa, etnograficzne,
  • zabytki: biblioteki, zamki, podziemia, itp.
  • inne.

Warto wskazać także na pojęcie waloru turystycznego:

Walor turystyczny, to taki element środowiska przyrodniczego lub kulturowego, który stanowi lub może stanowić cel ruchu turystycznego. Jest to zarówno główny cel, w sposób zasadniczy przyczyniający się do ukierunkowania przyjazdu, jak i cel poboczny, uwzględniany z okazji przyjazdu bądź pobytu w danym regionie czy miejscowości.

Walory turystyczne można ogólnie podzielić na dwie grupy zasadnicze: wypoczynkowe i poznawcze (krajoznawcze).[3]

W grupie walorów wypoczynkowych umieszczamy te, które sprzyjają przede wszystkim poprawie kondycji fizycznej i psychicznej uczestników. Wyróżniamy walory: wód, klimatu i ukształtowania powierzchni oraz przyrody ożywionej.

Wśród walorów poznawczych wyróżniamy walory przyrodnicze i kulturowe.

Zarówno w grupie walorów wypoczynkowych jak i poznawczych znajdziemy walory pochodzenia naturalnego i antropogenicznego.


[1] Panasiuk A., Ekonomiczne podstawy turystyki, Fundacja na rzecz Uniwersytetu Szczecińskiego, Szczecin 2004, s. 35

[2] Warszyńska J., Geografia turystyczna świata, PWN, Warszawa 2003, s. 46

[3] Panasiuk A., Ekonomiczne podstawy turystyki, Fundacja na rzecz Uniwersytetu Szczecińskiego, Szczecin 2004, s. 36

Arabscy przewoźnicy apelują o stworzenie arabskiej wizy Schengen

Oceń tę pracę

Przedstawiciele arabskich linii lotniczych proponują stworzenie wizy, uprawniającej do wjazdu na teren całego Bliskiego Wschodu i Zatoki Perskiej, aby w ten sposób wspomóc rozwój turystyki w regionie i ułatwić cudzoziemcom podróżowanie po krajach arabskich.

Region Bliskiego Wschodu i Zatoki Perskiej stopniowo zmierza ku coraz większej liberalizacji transportu powietrznego. Organizacja Arabskich Przewoźników (AACO) sądzi, że wspólna wiza umożliwiłaby stworzenie jednolitego arabskiego rynku lotniczego.

Podczas dorocznej konferencji organizacji, która w zeszłym tygodniu odbyła się w Kuwejcie, sekretarz generalny AACO, Abd al-Wahhab Teffaha powiedział, że grupa już od dawna zabiega o złagodzenie restrykcji wizowych. Do działania zaś zachęcają ją wysiłki rządów na rzecz wprowadzenia wiz elektronicznych, przyspieszenia przetwarzania danych, a nawet zniesienia pewnych wymogów wizowych.

Teffaha podaje przykład wizy Schengen, która umożliwia wjazd do piętnastu krajów Unii Europejskiej, jako potencjalny model dla krajów Bliskiego Wschodu i Zatoki Perskiej.

Ogień olimpijski w Omanie

Oceń tę pracę

Dzisiaj rozpalony został ogień olimpijski, wzniecony tradycyjnie bezpośrednio z promieni słonecznych w greckiej Olimpii. Ogień rozpocznie swoją 130-dniową podróż, podczas której przebędzie ponad 130 tys. km.

Jest to najdłuższa trasa, jaką kiedykolwiek pokonał olimpijski znicz. 14 kwietnia z tanzańskiego Dar-es-Salam znicz przybędzie do stolicy Omanu, która jest jedynym miastem Bliskiego Wschodu na jego trasie. Jest to zarazem dziewiąte miasto na trasie znicza.

Sztafeta omańska będzie liczyć 80 biegaczy (spośród łącznie około 22 tys.), a biegowi przyglądać się będzie około 200 delegatów. Znicz olimpijski trafi do Omanu tylko na jeden dzień. Następnym miastem na jego trasie będzie Islamabad w Pakistanie