Negatywne skutki ekologiczne wynikające z rozwoju gospodarki turystycznej

Negatywne skutki ekologiczne wynikające z rozwoju gospodarki turystycznej dotyczą również gminy Krynica Morska. Nadmierna koncentracja wypoczywających na badanym obszarze, jak też w innych wybranych częściach Mierzei Wiślanej jest przyczyną (E. Gerstmannowa i in., 1997): – intensywnego rozdeptywania terenu na szlakach prowadzących do plaż; zniszczeń w roślinności i glebach, w wielu miejscach uruchomienia piaszczystego, wydmowego podłoża, – niszczenia wielu terenów leśnych na zapleczu odlądowym wału wydmy przedniej (miejsca plażowania w okresach chłodnej, wietrznej pogody), – niszczenia roślinności, gleb i rzeźby na terenach wokół ośrodków wczasowych położonych w obrębie lasów na wydmach, a także na terenach obozowisk, kolonii i kempingów, – niszczenia roślinności oraz gleb poprzez odsłonięcie systemów korzeniowych drzew i uruchomienia procesów stokowych na stromych stokach wydmowych, – zaśmiecenia terenu, zmian fizycznych i chemicznych powierzchniowej warstwy gleby, – zanieczyszczenia oraz ilościowych i jakościowych zmian w wodach powierzchniowych i podziemnych, – pogorszenia stanu sanitarnego powietrza atmosferycznego, w tym warunków mikroklimatycznych niektórych obszarów, – nadmiernego hałasu.        Aby wyżej wymienione szkody ekologiczne nie pogłębiały się w przyszłości, władze samorządowe gminy Krynica Morska powinny dołożyć wszelkich starań, by ochrona środowiska przyrodniczego była w działalności miasta kwestią priorytetową. Biorąc pod uwagę położenie badanej gminy na obszarze Parku Krajobrazowego „Mierzeja Wiślana”, postulat proekologicznego rozwoju miejscowości nabiera tu szczególnego znaczenia. Z racji istnienia parku, dbałość o stan środowiska naturalnego wymusza na władzach lokalnych między innymi ustawa z dnia 16 października 1991 r. o ochronie przyrody. W myśl art. 24 tej ustawy „Park krajobrazowy jest obszarem chronionym ze względu na wartości przyrodnicze, historyczne i kulturowe, a celem jego utworzenia jest zachowanie, popularyzacja i upowszechnianie tych wartości w warunkach racjonalnego gospodarowania” ( J. Gospodarek, 2000, s.95). Wszelkie działania podejmowane na terenie parku powinny więc być podporządkowane nadrzędnemu celowi ochrony walorów przyrodniczych i krajobrazowych wyróżniających ten obszar.        Bogactwo środowiska naturalnego gminy Krynica Morska wymaga od władz miasta wykreowanie takiej polityki rozwoju miejscowości, która zapewni zarówno czerpanie dochodów z turystyki dziś i w przyszłości, jak też skuteczną ochronę tych walorów przestrzeni geograficznej, które warunkują istnienie funkcji turystycznej na Mierzei Wiślanej. Oznacza to, iż wszelka działalność gospodarcza, w tym turystyczna prowadzona na obszarze parku krajobrazowego powinna być zgodna z zasadami rozwoju zrównoważonego (ekorozwoju) i uwzględniać kompleksowy rachunek ekonomiczny, obejmujący bilans strat i zysków na równi w przyrodzie i gospodarce (M. Kosmala, T. Rewoliński, 1995).        W obszarach takich jak gmina Krynica Morska, turystyka winna i musi respektować wymogi ochrony przyrody, by zadbać choćby o własną naturalną bazę, o przysłowiową „gałąź, na której siedzi”. Przystosowując środowisko przyrodnicze do celów turystycznych władze lokalne powinny więc brać pod uwagę jego odporność na niszczenie i wykorzystywać jedynie najnowocześniejsze, „proekologiczne” formy gospodarowania. Działania te pozwolą zminimalizować negatywny wpływ turystyki na przestrzeń miejską, tym samym uchronią ją od degradacji. W przeciwnym wypadku, jak podaje D. Zaręba (2000,s.10) „Turystyka, która niszczy konieczne do dalszego rozwoju składniki środowiska, nieuchronnie zmierza ku samozagładzie”.